Anouk | Interview

FOTO: PERSFOTO ANOUK

FOTO: PERSFOTO ANOUK

Anouk (33) is inmiddels de meest bekroonde rockzangeres van Nederland die ook nog eens internationaal is doorgebroken.  Onlangs presenteerde ze haar nieuwste cd: Who’s your Mamma die ze in Amerika opnam en waarmee een droom uitkwam. “Deze cd is het bewijs dat ik gegroeid ben in alles wat ik doe. Het is mooi om dat in mijn muziek te herkennen.”

Waar geloof je in?

“Van huis uit heb ik qua geloof niets meegekregen. Op mijn dertiende had mijn moeder het wel zo’n beetje met me gehad. Ze was - om wat voor reden dan ook - niet meer in staat om voor mij te zorgen en heeft die zorg toen maar aan anderen overgelaten. Daarna volgde een periode van kindertehuizen en pleeggezinnen. Niet echt een verhaal om vrolijk van te worden. Ik had geen enkele motivatie en het lukte me ook niet om de Mavo af te maken. Toen ben ik maar her en der wat gaan werken. Ik moest toch wat.”

“Ondertussen leidde ik een nogal doelloos bestaan dat vooral bestond uit feesten en lol maken. Niet echt constructief, behoorlijk destructief. Ik was begin twintig en ging er eigenlijk vanuit dat er weinig tot niets van me terecht zou komen. Al die tijd geloofde ik in helemaal niets.”

“Totdat een vriend een keer aan me vroeg om samen met hem te zingen. Hij begeleidde me met zijn gitaar. Dat ging heel gemakkelijk. Hij was super enthousiast en ik eigenlijk ook. Daarna volgde enkele optredens - met een band - die lekker verliepen. Ik ontdekte dat ik het heerlijk vond om te zingen en ook het applaus beviel me wel. Een van de bandleden raadde me aan om naar het conservatorium te gaan. Het leek me wel heel hoog gegrepen, maar toch ben ik uit pure nieuwsgierigheid gegaan. Toen ik het Rotterdamse conservatorium binnenkwam was het alsof ik in de film Fame terecht was gekomen. Ik vond het direct geweldig en ik werd ook nog eens aangenomen! Eindelijk had ik iets gevonden dat ik echt leuk vond en waar ik ook nog goed in was. Passie is iets wat je ineens ontdekt en ik geloof daarom dat het heel belangrijk is om dat te vinden én het ook te léven.  Daarnaast moet je ook een beetje geluk hebben en de kansen zien te pakken als ze voorbijkomen. Wanneer ik mijn huidige situatie vergelijk met die van vroeger is dat zo’n groot verschil. Ik weet niet of dat een kwestie van geluk of toeval is. Of dat het zo heeft moeten zijn. Wie zal het zeggen? Als ik erover nadenk vind ik het nog steeds té bizar voor woorden!”

Was de bevestiging van jouw zangtalent voor jou hét keerpunt in je leven?

“Het was één keerpunt. Overigens was het ook niet zo dat ik ineens heel ijverig werd nu ik op het conservatorium zat. Ik vond het vooral leuk om te zingen, maar noten leren lezen en huiswerk maken, ho maar! Ik wilde gewoon in de beste coverband terechtkomen en op die manier m’n geld verdienen. Na twee jaar werd ik er daarom weggebonjourd. Nog geen week later nam ik een singel op met Barry (Haye, rc) die ik via mijn toenmalige man had leren kennen. Vanaf dat moment is alles in een stroomversnelling gekomen en ben ik ook zelf nummers gaan schrijven. Hét absolute keerpunt in mijn leven was toen ik kinderen kreeg. Vanaf dat moment wist ik: hier gaat het over! Toen viel voor mij alles op z’n plek en wist ik ook waar ik het allemaal voor deed. We hebben er inmiddels drie. Echt zo’n klein legertje! Gelukkig kan ik mijn carrière goed met mijn gezin combineren, aangezien ik niet veel optreed. Ik maak mijn platen, doe een paar shows en festivals en that’s it! Het moet van mij wel een beetje exclusief blijven. Ik moet er trouwens niet aan denken om ’s avonds voortdurend door het hele land op te treden. Dan ben ik moe - na een dag moederen en wil ik lekker op de bank. Mijn leven is door de komst van mijn kinderen ook volledig veranderd. Ik vind het ook weleens lastig om de knop om te zetten. Dan ben ik overdag de huismoeder en moet ik ’s avonds de rockster uithangen. Drie uur later sta ik dan weer mijn afwasmachine uit te ruimen. Het wilde leven ligt nu wel achter me. Soms spring ik heus nog weleens uit de band, hoor. Maar dat plan ik dan wel even van tevoren.”

En hoe staat het met de liefde?

“Heel goed. Thank God, want naast al mijn leuke en goede kanten, ben ik bepaald geen easy cookie. Ook heb ik niet bepaald het beste voorbeeld gehad. Mijn ouders gingen al uit elkaar toen ik nog maar heel jong was en mijn vader heb ik daarna nauwelijks meer gezien. Met mijn moeder en zus heb ik ook al een tijd geen contact meer. Ik heb daar veel verdriet van gehad, maar heb me er inmiddels wel bij neer kunnen leggen. Nu heb ik zelf drie kids die ik alle aandacht wil geven. Ik kijk liever vooruit dan dat ik wegzak in het verleden. Hopelijk doe ik het beter, maar dat weet je nooit van te voren. De intenties van mijn ouders zullen vast ook heel goed zijn geweest. Daar ga ik tenminste van uit. Je weet alleen nooit hoe het leven loopt. Mijn eerste huwelijk liep immers ook stuk. Ik was toen nog erg jong. Nu met Remon (Stotijn, zanger van de the Postman, rc) klopt het veel beter. Men vraagt zich soms af hoe dat gaat met twee van die muzikale carrières, maar het gaat juist prima. We inspireren elkaar, ondanks dat we totaal verschillende muziek maken. De ene keer is hij op tournee en de andere keer ik. Toen ik mijn cd opnam zijn hij en de kinderen bijvoorbeeld ook meegegaan. Verder is er ook nooit sprake van enige concurrentie en gunnen we elkaar alles. Als hij die wereldhit zou scoren, dan zou ik dat geweldig vinden. Ik zou direct stoppen en me meer op thuis gaan focussen. Graag zelfs! Natuurlijk heus nog wel cd’s maken, maar zonder al die commerciële druk en poespas er omheen.”

Waar hoop je op?

“Dat ik in staat zal zijn om mijn kinderen goed te kunnen laten opgroeien, zodat ze later op me terug zullen kijken als een goede moeder. Als het me lukt om ze de basis mee te geven voor een goed en gelukkig leven ben ik geslaagd in deze - voor mij belangrijkste - carrière. En verder hoop ik stiekem ooit nog op een Grammy op m’n schoorsteen, ha, ha! Het is niet erg realistisch, maar ik weet tegelijk dat je maar nooit weet hoe het allemaal loopt. Het zou het plaatje in ieder geval wel compleet maken.”

Voor meer informatie: www.anouk.nl