Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: mijn naam is Roxane Catz en ik ben een zout-junk. Ik weet niet precies wanneer het is begonnen maar het schijnt dat ik als peuter mijn vingertjes reeds gretig in de Amora Extra Forte mosterdpot doopte. En zoals bij iedere verslaving, was ook hier duidelijk sprake van een progressieve ontwikkeling, aangezien mijn hang naar zout-en-hartig met de jaren alleen maar toenam.

Zout is de afkorting van: Zinnenprikkelend Overheerlijken Uitermate Tongstrelend. Tel uit je winst! Zout geeft smaak en pit aan mijn leven en daarom kon het leven mij jarenlang niet zout genoeg zijn. Inmiddels heeft zelfs een hardleers type als ik door schade en schande moeten constateren dat een té zout leven ook niet alles is. Ik heb daarom nog even overwogen om naast de al bestaande Alcoholische versie, de SA (Salt Anonymous) op te richten. Gelukkig weet ik steeds beter met enige korrels zout minder te nemen. Maar een volstrekt zoutloos leven is voor mij geen optie. Dat vind ik echt te flauw.

Mijn zoutgebruik is daarom een mooie metafoor geworden voor ‘de balans’ in mijn leven, iets waar ik al geruime tijd mee in de weer ben en waar ik zelfs een boek over heb geschreven, Rox Rauw! (zie Salt, september 2007). Ik was namelijk van het álles-of-niets model. Daar zit immers ook een zekere balans in, zij het een extreme en bovenal een vermoeiende. Gewoon wat matiger. Dat is wat ik zo graag zou willen zijn. Want less is nog altijd more en op mijn spirituele scheurkalender las ik laatst dat matigheid het zout (en peper) van het leven is. Ik moest er even over nadenken maar snap het wel.

Maar tja, met die matigheid blijft het knap lastig gesteld. Want ondanks dat ik minder zout eet, heb ik er geen zoutpotje minder om. Bij mij niet gewoon één normale pot Jozo zout op de keukenplank, maar een elftal aan ‘bijzondere’ zouten, waaronder Waddenzout, Herbamarezout, Selderijzout, Sesamzout, Ozalietzout (verrijkt met energie), Jane’s-Crazy-Mixed-up-Salt met als hoogvlieger het Hymalayazout, de Rolls Royce onder de ‘zouten’. De dames en heren Himalaya maken het trouwens wel erg zout, want volgens de folder stamt dit kostbare zout, met maar liefst 84 mineralen, uit de tijd van de schepping van hemel en aarde - dus alweer een poosje geleden – waar het water uit de oersoep(?) diep in het binnenste van de Himalaya werd omgevormd tot zoutkristallen waarin de scheppingskracht is opgeslagen.

Nou, zo zout heb ik het nog nooit gegeten! En ze maken het nóg zouter! Want op internet las ik ook nog dat dit superzout het afweersysteem versterkt, het fysiologisch evenwicht bevordert, de stofwisseling stimuleert én het lichaam zuivert, ontslakt, vitaliseert én harmoniseert. Verder zou het ook de behoefte aan overmatige zoete, zoute en vette voeding verminderen en – alsof dat nog niet genoeg is – ook nog de hang naar zaken als sigaretten, alcohol en koffie. Halleluja Himalaya! Ik ben fan.