Bij het naderende eind van ieder jaar bekruipt me vaker een melancholiek gevoel, maar dit jaar lijkt het erger. Ondanks dat ik door de bank genomen best wel eeen ‘positiva’ ben, lukt het me even niet om de wereld roze te bezien. Nee ik ben niet ongelukkig en ook niet depri, maar de laatste tijd wel steeds meer ongerust over het algehele wereldcircus,. Want waar gaat het naar toe?

Het lijkt alsof mijn directe omgeving alleen maar bezig is met ‘Waar en met wie gaan we kerst vieren?’, ‘Wát eten we? ’en – nog erger – ‘welke cadeaux gaan we vragen/geven?’. Waarom kerstmis toch tot zo’n commercieel gebeuren verworden is, lijk ik maar niet te snappen. Het is toch het feest van de ‘liefde en de vrede’ waarbij we volgens mij eerder moeten stilstaan bij iedereen die het minder heeft en daarom juist extra dankbaar moeten zijn met alles wat we al hebben. In plaats daarvan proppen we onszelf vol met te veel eten en overweldigen we elkaar met nog meer onnodige materie.

De reclames voor Wifi’s, I-Mac’s, I-phones en I-pads zijn niet van de lucht. Ik zag een ontluisterende documentaire over de onmenseljike omstandigheden waarin al deze gadget-achtige electronica van ons gefabriceerd wordt door talloze overwerkte Chinezen, waarvan een aantal uit pure wanhoop van het dak van hun fabriekspand afsprong. Alleen maar omdat wij hier zo snel mogelijk bediend willen worden! En als je al zo’n hippe telefoon had, dan is het nu toch zeker tijd voor de állernieuwste versie. Want anders loop je achter en dat wil toch niemand. Getver! áchterlopen...daar moet je toch niet aan dénken!

Nee, we moeten vooruit, verder, meer, beter, nieuwer, gekker...tot we er bij neervallen. Zaten we zo’n tien jaar geleden nog gezamenlijk onder de kerstboom blij kerstliedjes te zingen, nu gaan we massaal naar Bali om daar de ballen in een (palm)boom te hangen. Zo doen we ook nog een lekkere co2-duit in de vervuilingszak. Maar ach, wat maak ’t uit? Voorlopig is het hier nog niet zo warm als in Bali dus ‘wie dan leeft, wie dan zorgt’. Maar als we de Maya’s moeten geloven dan zit het er bijna op en gaan we met z’n allen ons laatste jaar in. 2012 is volgens hen het einde van de wereld. Ach, in dat geval zouden we het er misschien gewoon nog even van moeten nemen... Ondertussen worden er prachtige paarden en edelherten afgeschoten op de Oostvaardersplassen vanwege ons wanbeleid, wordt er bezuinigd op gezondheid, onderwijs én cultuur - de drie pijlers van onze samenleving - en heerst er een ware internetoorlog.

Zo, ik ben lekker op dreef en ik kan nog wel even doorgaan, want er is natuurijk nog veel meer om intens verdrtietig van te worden. Maar laat ik maar stoppen, want ik los er niets me op. Daarbij ben ik zeker niet roomser dan de Paus. Ook ik pieker me suf over wat ik nu weer voor dat -weliswaar éne - kerstdiner moet maken. Zal ik dit jaar maar iets vegetarisch maken? M’n familie ziet me aankomen! In ieder geval dan wel een biologisch stuk vlees, maar dan denk ik weer aan die sticker ergens op een muur bij ons in de buurt met de woorden: “Diervriendelijk vlees bestaat niet!”. En ik ben het er eerlijk gezegd mee eens, al wil ik er liever niet aan. Want is het ook eigenlijk niet veel zieliger om een varken die het fijn heeft te doden dan een varken dat toch al een rot leven had en geen ruimte om z’n kont te keren? Toch eet ik nog af en toe biologisch en loop ik net zo hard met de laatste I-phone 4 rond, omdat ik die gewoon kréég bij m’n laatste abonnement. Dus worden mijn goede voornemens voor het nieuwe jaar: ‘Verbeter de wereld, begin bij mezelf’ én ‘Volop en bewust genieten van al het moois en goeds in dit leven alsof het m’n laatste jaar is’. De Maya’s zouden zo maar gelijk kunnen krijgen. We zijn gewaarschuwd.

Voor meer informatie over Fairtrade mobiele telefoons: www.makeitfair.org