Wat is tegenwoordig het meest gebruikte Engelse woord dat begint met een F en eindigt op een K? vroeg iemand me laatst. ‘Fuck’ natuurlijk! Dat leek me nogal wiedes. Maar ik zat er mooi naast want het bleek ‘Facebook’.

Ongelofelijk toch dat zoiets als ‘Facebook’ (FB) het van ‘fuck’ heeft gewonnen!?! Ik begrijp er in ieder geval geen fuck van! Alsof we nog niet genoeg tijd spenderen aan bellen, sms-en , skypen en mailen. Om van ‘twitteren' nog maar te zwijgen. Nee, we communiceren kennelijk nog niet genoeg en daarom zijn we ook maar massaal aan het facebook-en geslagen. Het opvallende aan FB is dat het om contact met anderen lijkt te gaan, maar het in feite om jezelf draait. Want uitverkoop van je eigen leven houden is tot daaraan toe, maar daarnaast ook nog zin hebben om alle verhalen van je “FB-vrienden” te volgen is weer een ander verhaal. Toch werkt het verslavend, zo merk ik om me heen. De inmiddels ruim vijfhonderdmiljoen gebruikers besteden zo’n slordige zevenhonderd miljard minuten per maand op dit grootste sociale network ter wereld.

Ik vraag me werkelijk af waar al die mensen de tijd vandaan halen! Nou ja, het scheelt natuurlijk als je in één keer aan iedereen kan laten weten wat voor ‘n interessant, boeiend, gek en meeslepend leven je toch hebt. En dan heb ik het natuurlijk niet over die mensen die van elke scheet hun verslag doen: “zit nu in de trein naar Leeuwarden…..” Gááááááp! Nee, doe mij dan maar liever al die foto’s en/of filmpjes van verre reizen, schokkende gebeurtenissen, spannende acties en wilde feesten. Met het liefst niet al te veel tekst, want voor werkelijke diepgang is Feestboek te vluchtig. Door het snelvuurtempo is er nauwelijks tijd voor reflectie, dus wanneer je even naar de wc moet kan je zomaar iets missen. Niets is te gek en door deze wetteloosheid vind ik FB nog het best te vergelijken met een digitale vorm van The Wild West, volgens Wikipedia een land vol cowboys, indianen, goudzoekers, pelsjagers en ontdekkingsreizigers waarin geen wetten gelden zoals in de "beschaafde" wereld.
Regels zijn er nauwelijks en iedereen kan zich ook anders en/of beter voordoen dan hij of zij in wezen is. Fakebook! Als je er niet aan meedoet geef je eigenlijk toe dat je te saai voor woorden bent.

Misschien kon ik daarom niet achterblijven. Heb ik me weer om laten praten (‘als journalist moet je toch bekend zijn met dé new media!’) en zit ik nu af en toe wazig naar mijn ‘prikbord’ te staren. Ik vind het maar ’n druk gedoe en totaal ongeschikt voor mij omdat ik mijn leven alleen maar kleiner probeer te maken. Soms krijg ik ‘vriendschapsverzoeken’ van mensen die ik helemaal niet ken. Dan druk ik maar braaf op de button ‘bevestigen’ omdat ik het wel aardig vind en nu eenmaal de rotste niet wil zijn. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik inmiddels 125 (!) “vrienden” heb. En net toen ik bedacht dat ik best wel populair was, ging ik voor de grap eens bij mijn nieuwe vrienden rondsnuffelen en oh, desillusie! Want wat bleek? Dat iedereen er vele malen meer heeft en ik in feite een mega muurbloem blijk te zijn! Er was er zelfs eentje met 2243 vrienden!!!! Die komt d’r tijd wel door.

Ik moet er niet aan denken en prijs mezelf gelukkig met mijn échte vrienden, die ik overigens op één hand kan tellen. Met één ervan ga ik straks lekker uit eten. Face to face. En daarna naar de film. Vind ik leuk!